Podpisuję się pod wszystkim co wymieniłeś, ale sam film oprócz tego pokazuje zezwierzęcenie ludzi żyjących w nieludzkim systemie totalitarnym i to bez znaczenia czy jest się zwykłym obywatelem czy partyjniakiem: wszyscy chleją, żeby nie widzieć otaczającej rzeczywistości, każdy myśli o sobie i ma innych w żopsku, a dookoła apatia i beznadzieja...

Jaki Tarantino?! Zero podobieństwa. Jeśli dla Ciebie niedorzecznie tryskająca z ran krew i wszechobecny pastisz u Tarantino, to to samo, co dosłowny naturalizm u Bałabanowa to współczuję. Bardzo nietrafione porównanie- tak samo jak kiedyś ktoś napisał o Domu Złym Smarzowskiego, że kino jak u Tarantino. No nie. No zdecydowanie nie.